Zie de dieren van Great Barrier Reef

Toen ik zelf naar Great Barrier Reef ging keek ik mijn ogen uit. En ja, de vele dieren zijn het absolute bezienswaardigheden. In dit artikel heb ik de meest gangbare en meest unieke dieren verzameld. Als je naar het Great Barrier Reef reis kun je deze dieren tegen komen.

De reuzenmanta of mantarog is een van de meest bijzondere dieren. Deze vlinders van de zee kunnen wel zeven meter lang worden. Op het Great Barrier Reef heb je een aantal plekken waar je een grote kans hebt om ze te zien. Zoals Lady Elliot Island, Lady Musgrave Island en The Whitsundays. Er worden speciale excursies georganiseerd om met

Een bijzonderheid is de doejong. Dit dier kan drie meter lang worden. Gedacht wordt dat de naam afstamt van het Maleise duyung, wat een wezen als een zeemeermin betekent. Waarschijnlijk zijn de dieren het lijdend voorwerp in de vele legendes over zeemeerminnen. Het dier eet voornamelijk zeegras, maar ook wel wortels van andere waterplanten. Doejongs worden overigens niet vaak gezien. De beste plek vormen de wateren rond Hinchinbrook Island, waar veel zeegras groeit.

De soepschildpad dankt zijn naam aan zijn grootste bedreiging. De dieren worden zo’n 1 meter tot 1,20 meter groot. Ze leven in het water, maar komen het strand op om eieren te leggen. Deze soort legt onder meer eieren op het zuidelijk gelegen Heron Island. Talloze projecten om met name de eieren te beschermen werpen langzaam hun vruchten af. 

De zeldzame soepschildpad is voor veel duikers en snorkelaars een absoluut hoogtepunt. Hij wordt hier het vaakst van alle zeeschildpadden gezien. Dit dier wordt ook wel groene zeeschildpad genoemd.

De karetschildpad is zeer zeldzaam. En het Great Barrier Reef is een van de meest belangrijke plekken voor het dier. Vrijwilligers kunnen bij het Great Barrier Reef aan het werk om de nestplaatsen van de zeer zeldzame karetschildpad te beschermen. Je vangt de dieren, meet ze, ringt ze en laat ze weer vrij. Daarnaast leer je van wetenschappers wat de problemen zijn. Zoals bijvoorbeeld roof van de eieren door mensen en wilde varkens. En je leert wat er tegen kan worden gedaan.

De warana is volgens berekeningen van wetenschappers de meest voorkomende zeeschildpad ter wereld. Zeeschildpad inderdaad, ook al leeft dit dier vooral in het kustgebied. Af en toe wordt een warana wel eens in rivieren gezien. Ze worden zo’n 70 cm lang en eten vooral kreeften, vis, kwallen en slakken. Deze soort wordt ook wel Olive Ridley dwergschildpad genoemd. De kans om ze te zien is klein, omdat ze niet in de delen leven waar je gaat snorkelen of duiken.

De platrugzeeschildpad is een van de minst bekende soorten zeeschildpadden. Deze soort is de meest bijzondere die op het Great Barrier Reef voorkomt. De platrugzeeschildpad komt namelijk alleen in de wateren boven en rond Australië voor. Deze zeeschildpad is te herkennen aan zijn plat schild, daarnaast staan de randen van het schild iets rechtop. Ze leggen hun eieren op de stranden van Australië. 

Op hun menu staan algen, maar ook veel kreeften en zeekomkommers. Toeristen zien dit dier nog wel eens aan de oppervlakte zwemmen (of eigenlijk meer drijven) als het zich laat opwarmen door de zon. Biologen melden dat vogels dan deze schildpadden gebruiken om uit te rusten. Wat de schildpadden toestaan.

De animatiefilm Finding Nemo maakte de familie van de anemoonvissen wereldberoemd. Deze dieren waren al bekend bij veel duikers en snorkelaars, maar zijn nu de populairste van het gehele rif. Er zin diverse soorten, waarbij met name het aantal banden verschilt. 

Deze kleurrijke dieren kun je hier relatief eenvoudig vinden als je weet waar je moet kijken. Ze leven (als enige vis) tussen anemonen, die vaak mee bewegen op de golfstroom. Let op: er zijn talloze soorten clownsvissen en sommige lijken extreem op elkaar. Je kunt aan de duik- of snorkelinstructeur vragen hoe je ze uit elkaar kunt houden.

De maskerwimpelvis is eenvoudig te herkennen aan zijn wimpel boven op zijn kop. Door zijn opvallende voorkomen prijkt hij op talloze voorwerpen die met koraalriffen worden geassocieerd. Zoals voer voor vissen, maar ook behang voor huizen. Deze vis wordt maximaal 25 cm en komt op vele koraalriffen ter wereld voor. Opmerkelijk is dat ze op de zeebodem gaan slapen, waarbij hun kleuren minder fel worden. Zodat ze minder opvallen. je hebt een redelijke kans om ze te zien als je gaat duiken of snorkelen.

De bultkoppapegaaivis is één van de dertig soorten papegaaivissen die rond het Great Barrier Reef leven. Het is de grootste van allemaal en kan meer dan een meter lang worden. Ze zijn eenvoudig te herkennen aan hun grote bult op hun voorhoofd. Op het rif worden vaak grote groepen papegaaivissen gezien, vaak van meerdere soorten. Ze eten het koraal, je kunt hun tanden horen als ze het koraal afschrapen. 

Opmerkelijk genoeg gebruiken ze ook af en toe hun kop om stukken koraal los te slaan. Het dier heeft een speciale klier waarmee het ´s nachts een doorzichtig vlies maakt om zich heen. Hierdoor kunnen roofdieren het dier niet traceren. Daarnaast verandert de papegaaivis gedurende zijn leven van geslacht. Sommige bultkoppapegaaivissen zijn schuw, anderen zijn inmiddels gewend geraakt aan duikers.

Deze pagegaaivissensoort komt (net als veel andere soorten) in allerlei kleurstellingen voor. Het opmerkelijke is dat de dieren als vrouwtjes worden geboren en uiteindelijk (na diverse stadia) als mannetje door het leven gaan. Deze vissen kunnen zo’n 90 cm groot worden. Op het Great Barrier Reef kom je deze soort vaak tegen onderwater. Echt zoeken is er niet bij, ze komen redelijk vaak voorbij zwemmen.

De gevlekte reuzentandbaars kan wel twee meter worden. En meer dan 100 kilo wegen. Deze immense vis is één van de honderden soorten baarzen op de wereld. Deze komt in de Grote Oceaan (ten oosten van Australië), maar ook in de Indische Oceaan (ten westen van Australië) voor en leven vaak op de bodem of een wrak. Ze eten voornamelijk vissen en ongewervelde dieren. Deze dieren zijn niet bang uitgevallen en komen vaak bij de duikers (en soms ook bij snorkelaars) kijken. Daarom is een ontmoeting bijzonder spectaculair.

Deze immense vis kan 270 cm lang worden en 600 kilo wegen. Daarmee is het de grootste beenvissoort die bij koraalriffen leeft. Ze eten jonge schildpadden, vissen en zelfs kleine haaien. Deze dieren hebben een vast territorium en laten zich geregeld zien in de ondiepe wateren, waardoor een ontmoeting reëel is. Vraag ter plekke of bekend is of in de buurt een reuzenbaars leeft.

De kleur van de grijze rifhaai is grijs langs het hele lichaam, al is de buik veel lichter. Ze zijn zowel overdag als ’s nachts actief. De grijze rifhaai is niet gevaarlijk voor mensen, al nemen ze soms wel een dreigende houding aan. Ze worden meestal niet groter dan 1,5 meter. De grijze rifhaai laat zich geregeld zien op de koraalriffen van het Great Barrier Reef.

De naam van de zebrahaai is enigszins verwarrend. Jonge dieren hebben zwarte strepen op hun rug, vandaar de naam. Maar bij volwassen dieren zijn dit vlekken geworden, daarom worden ze ook wel luipaardhaaien genoemd. Zebrahaaien hebben een opvallend lange staart. Kijk voor de zebrahaai vooral op de bodem van de zee, daar houden ze zich graag op.

De geschulpte hamerhaai is een van de tien soorten hamerhaaien die in de wereeldzeeën rondzwemmen. De geschulpte is de meest voorkomende, ook op het Great Barrier Reef. Maar hij leeft onder meer ook in de Middellandse Zee. De naam komt van de kenmerkende kop. Aan elke uiteinde van de hamer zit een oog. Deze soort kan meer dan 4 meter lang worden. Scholen van deze bijzondere haaiensoort worden af en toe aan de rand van riffen gezien.

De witpunthaai is een van de gevaarlijkste haaien voor de mens. Deze soort is relatief agressief en staat er om bekend mensen aan te vallen na boot- of vliegtuigongelukken. Hij kan zo’n 3,5 meter lang worden. In tegenstelling tot de witpuntrifhaai heeft de witpunthaai op alle vinnen een opvallende witte punt. Hij zwemt vaak net onder het wateroppervlak. De kans dat je hem tegen komt in het Great Barrier Reef is erg klein, al zijn er aanvallen bekend. Daarom is het altijd verstandig met meerdere duikers of snorkelaars tegelijk op stap te gaan.

De witpuntrifhaai is te herkennen aan de witte punten op zijn rugvin en staart, maar niet op zijn andere vinnen zoals bij de witpunthaai. Kijk dus goed. Ondanks zijn maximale lengte van ruim twee meter is hij niet gevaarlijk. De witpuntrifhaai is één van de meest voorkomende haaien op het Great Barrier Reef. Je kunt hem ook overdag zien tijdens het snorkelen bijvoorbeeld, met name in het diepere gedeelte.

Relatief onbekend is dat rond het koraalrif ook veel walvissen leven. Deze kunnen via speciale walvissafari’s worden gezocht. Van juni tot begin november kun je bultruggen zien migreren van de koude zuidelijke wateren naar het noorden.

De bultrug zijn op weg naar warmer water om hun jongen ter wereld te brengen.