Peyto Lake

Dit meer is volgens velen het mooiste meer van allemaal, al zijn er genoeg andere fraaie meren in de Rocky Mountains. De bekendheid is terecht merkte ik al snel.

Het meer wordt continu gevoed door gletsjerwater dat uit de bergen stroomt. Dit smeltwater zit vol met mineralen, vandaar de felblauwe kleur. Dat is dus geen Photoshop, maar echt. Als je hier staat geloof je het pas.

De ligging is uniek, maar er is nog iets. Vanaf het uitzichtpunt lijkt het meer op de kop van een vos. Vanaf het hoogste uitkijkpunt kun je goed zien waarom het ook Fox Lake wordt genoemd. De top van het meer lijkt inderdaad op een vos, compleet met oortjes. Kijk maar, het is een wonderlijk gezicht.

Wonderlijk toch dat het door Moeder Natuur zo is ontworpen? Mede daarom is Peyto Lake een van de meest gefotografeerde plekken in de Rockies. Peyto Lake wordt door een gletsjer gevoed met water vol mineralen. Hierdoor heeft het water een lichtblauwe kleur. Wat je foto's extra bijzonder maakt.

Als je de Icefields Parkway afrijdt naar het noorden kom je Peyto Lake tegen aan je linkerkant. Je kunt je huurauto of camper eenvoudig op de parkeerplaats parkeren. Vanaf de parkeerplaats kun je eenvoudig naar een uitkijkpunt lopen. Dit is iets wat je in Amerika en Canada veel ziet, zodat ook mindervaliden dit soort plekken eenvoudig kunnen bezoeken. Vanaf het hoog gelegen uitkijkpunt kun je goed over het gehele meer kijken. De wandeling is een beetje bergopwaarts, maar goed te doen. Wel is het handig om wat te drinken en eten mee te nemen voor onderweg. Peyto Lake is perfect voor een korte break. 

Het merendeel van de bezoekers stopt hier slechts even bij het eerste uitkijkpunt. Ze doen dit om het meer te zien en een foto te maken. Waarna ze hun pad vervolgen. Het is erg zonde merkte ik.

Er zijn diverse wandelroutes, waarbij je zicht op het meer elke keer veranderd. Ik heb hier ook gewandeld en vond het een verademing. Er is een tweede uitkijkpunt. Het werd vroeger wel aangegeven met bordjes, maar nu niet meer. Vanaf het eerste uitzichtpunt vervolg je het pad recht voor je. Dit is dus niet het pad dat links naar de parkeerplaats gaat. Uiteindelijk splitst het pad zich in drie verharde delen. Je pakt de vierde optie aan de rechterkant, dit is een onverharde weg.

Vandaar gaan er veel paden naar beneden. Als je die volgt kom je bij de oever van Peyto Lake uit. Maar je kunt ook een vlak pad volgen. Dat brengt je bij een ander uitkijkpunt, dat zeer populair is op sociale media. Helaas kan het op alle wandelroutes wel druk worden in de weekenden. Ga dus op tijd op pad, zeker op de ietwat langere routes.

In dit natuurgebied moet je meerdere nachten verblijven om alles te ontdekken. Denk aan minimaal drie nachten. Er zijn meerdere hotels die je kunt boeken. Al vind je hier ook bed & breakfasts, campings en appartementen. Wees er wel op tijd bij, want dit is het meest populaire gebied in West-Canada. Zeker in de vakanties zijn veel hotels volgeboekt.
Bekijk de leukste accommodaties in de omgeving

Peyto Lake is vernoemd naar Ebenezer William Peyto. Hij was een voormalige gids in het gebied. Ook was hij stroper, een trapper zoals ze hier werden genoemd. Hij maakte melding van het meer en beschreef de wonderlijke vorm. Al snel begon de lokale bevolking het Peyto Lake noemen, wat nu nog steeds het geval is.

Per jaar komen hier zo’n 2 miljoen bezoekers. En het worden er steeds meer. Daarom ging de toegangsweg naar het meer in september 2019 op slot. De toegangsweg werd verbeterd, alsook het aantal parkeerplaatsen. Daarnaast zijn de wandelpaden aangepast alsook de faciliteiten voor de bezoekers. In oktober 2021 gingen alle voorzieningen weer open.

• Voorjaar: Het meer is in elk seizoen van het jaar fraai. Al is de blauwe kleur van het water het felst in het voorjaar. Dit komt door de verse toevoer van smeltwater.
• Zomer: In de zomer is het hier vaak druk met toeristen. Ga vroeg op de dag op pad, dan is het licht vaak erg zacht. Vroeg in de ochtend heb je hier een aardige kans om herten te zien. En mogelijk kun je zelfs een zwarte beer of een bruine beer spotten, die in dit deel van Canada veel voorkomen. Het is dan veel rustiger met toeristen, waardoor de beleving beter is.
• Herfst: Het verkleuren van de bladeren is hier een beetje te zien. Let wel, het merendeel van de bomen die hier groeien zijn pijnbomen. Deze verkleuren niet, al zie je wel diverse loofbomen van groen naar geel en rood veranderen.
• Winter: In de winter heb je hier een goede kans op sneeuw. Waardoor het meer bevriest. En de kop van de vos wit kleurt door de sneeuw. Maar helaas heb je dan ook kans op gesloten wegen, terwijl ook het uitkijkpunt alleen te voet te bereiken is. Sowieso moet je sneeuwkettingen bij je hebben voor de weg er naar toe. Bereid je bezoek in maanden als december, januari, februari en maart dus goed voor.