Peking

De stad wordt ook vaak Beijing genoemd, zoals de Engelsen doen. De stad heeft talloze bezienswaardigheden die je met diverse excursies kunt doen. En dat allemaal in een levendige stad, waar moderne architectuur eenvoudig over gaat in de monumenten uit het verleden. 

De stad kent een lang, maar bij de meeste mensen onbekend verleden. Voordat de eerste keizer, Qin Shi Huang, in 221 voor Christus van China een eenheid maakte, was Peking de hoofdstad van het koninkrijk Yan.

Het heette toen nog geen Peking, de stad stond bekend als Jicheng of Yanjing. Een deel van de Oude Stadsmuur dateert uit deze tijd, maar verder zijn er weinig overblijfselen. Ik heb mijn beste tips verzameld na een bezoek aan de stad van meer dan een week.

Het binnenste terrein van de Verboden Stad beslaat 750 bij 960 meter. Het hoofdcomplex bestaat uit drie paleizen, waarvan het merendeel in de 18e eeuw is gebouwd. Van hieruit regeerde de keizer het land. In het paleis is het grootste en open deel bestemd voor staatszaken, het noordelijke deel met talloze steegjes en kleine vertrekken werden alleen privé gebruikt. Waarbij de vrouwen, inclusief de keizerin, zich ook aan regels moesten houden. Ook zij mochten slechts in specifieke delen van de stad komen.

Het Plein van de Hemelse Vrede is 880 meter lang en 500 meter breed. Het ligt midden in de stad en wordt wel het grootste plein ter wereld genoemd. In het midden van het plein staat het mausoleum waar Mao Zedong begraven ligt. Het plein is door de eeuwen heen vaak gewijzigd van opzet, al is de functie niet of nauwelijks veranderd. De Tiananmen-poort is één van de weinige originele onderdelen van dit plein. 

De bakstenen basis van de poort staat op een fundament van fonkelend wit marmer. Het plein werd wereldberoemd in 1989 tijdens een massale studentenopstand tegen de Communistische Partij. De opstand, die meer dan een maand duurde, werd met tanks bloedig neergeslagen. Het hoort bij Peking, waar heden en verleden vaak samen komen. En soms botsen.

Tegenwoordig is het vooral een plek waar de lokale bevolking vliegers op laat, een symbool voor vrede. Talloze stalletjes verkopen vliegers in allerlei vormen, waaronder veel dieren en karakters uit de Peking-opera. Het is vooral populair bij kinderen, maar er straalt ook een soort symboliek van uit. Zeker als je weet dat dit plein de plek voor betogingen tegen de Communistische Partij is.

De Tempel van de Aarde is in 1530 gebouwd door keizer Jia Jing tijdens de Ming-dynastie. Later is hij tijdens de Qing-dynastie gerestaureerd, maar hij is bijvoorbeeld veel minder uitbundig dan de Tempel van de Hemel. De tempel beslaat een oppervlakte van 42,7 hectare. De Tempel kent een opmerkelijke historie. Yongle, de derde Ming-keizer, liet in het zuiden van Peking rond 1420 de Tempel van de Hemel en Aarde bouwen. 

Passend in de traditie bracht hij in de tempel offers aan de hemel (in de winter) en offers aan de aarde (in de zomer). Keizer Jiajing had een andere zienswijze en veranderde deze tempel in de Tempel van de Hemel. In het noorden van de stad liet hij in 1530 de Tempel van de Aarde bouwen. Alle Ming- en Qing-keizers hebben daarna de Tempel van de Aarde gebruikt als offerplek voor de God van de Aarde. Waarvoor hij het Altaar van de Aarde, ook wel Fangzetan genoemd, gebruikte. De Tempel van de Aarde ligt in het noorden van Peking.

De vier belangrijkste tempels van Peking staan in de vier windstreken: in het oosten de Tempel van de Zon, in het westen de Tempel van de Maan, in het noorden de Tempel van de Aarde en in het zuiden de Tempel van de Hemel. De Tempel van de Hemel wordt vaak gezien als de mooiste tempel van China. Het indrukwekkende gebouw stamt uit 1420 en diende als rituele plek voor de Ming- en Qing keizers. 

De tempel behoorde eerst niet bij de stad. Maar tijdens de Qing-dynastie werden de stadsmuren uitgebreid. Ook bijzonder is het Zomerpaleis (Yiheyuan), dat in een strak aangelegd park ligt met klassiek Chinese tuinen. De gebouwen zijn rijk gedecoreerd (met onder andere veel marmer). De meeste dateren uit het begin van de vorige eeuw. Maar deze plek was al in gebruik in de 12e eeuw.

Het klinkt bizar, maar een gefluisterd woord wordt overduidelijk hoorbaar bij de Echomuur in de Tempel van de Hemel. De akoestiek is hier opvallend goed. Zeker ook bij de stenen voor het Keizerlijk hemelgewelf. Op de ene plek klinkt een klap in je handen éénmaal na, maar een stap verder twee keer. Of drie keer. 

Wie wat zegt in het midden van het Keizerlijk Altaar hoort zijn woorden ook luider terug. Ook al valt het niet mee met de vele luidruchtige toeristen. In het omliggende park doen ’s ochtends veel Chinezen ochtendgymnastiek of Tai Chi. Ga dus vroeg in de ochtend.

De Tempel van de Zon is, net als de Tempel van de Aarde en Tempel van de Maan, gebouwd in 1530. In dit geval om offers aan de God van de Zon te kunnen brengen. Wat in eerste instantie de keizers van de Ming-dynastie deden en later ook de Qing-dynastie. De Tempel is onderdeel van het Ritan Park, met grote tuinen en een klein meertje. Ook hier is de belangrijkste plek het altaar, dat omringd is door een grote muur. De Tempel van de Zon staat in het oosten van Peking.

De Tempel van de Maan is de vierde beroemde tempel van Peking. Ook deze stamt uit 1530 en is bedoeld om de keizers offers aan de God van de Maan te laten brengen. Inmiddels is de tempel onderdeel van het Yuetan Park. Grote delen van het park zijn in 2004 en 2005 tot 2007 gerestaureerd en in 2007 werd het park heropend. De Tempel van de Maan bevindt zich in het westen van Peking.

Shichahai betekent letterlijk Het meer van de Tien Tempels. Dit is een klein merengebied in het noorden van Peking. Het is beroemd omdat hier de Mantsjoe-prinsen en hun functionarissen uit de Qing-dynastie talloze tempels hebben gebouwd. Tegenwoordig is het meer een uitgaansgebied met talloze barretjes en restaurants. Een heerlijke plek om in de avond te vertoeven.

Opmerkelijk is dat dit gebied pas begon te leven door de uitbraak van SARS in 2003. Veel inwoners van Peking geloofden dat ze veilig waren voor het virus door veel buiten te zijn. Dus liep dit gebied elke avond vol. Nu nog, al is het virusgevaar geweken. Het meest populair zijn de Lotuslaan en het gebied rondom de kleine Yindingbrug.

De Oude Stadsmuur van Peking is een relatief onbekende attractie. En deze stadsmuur wordt vaak verward met de Chinese Muur, die meer naar het noorden van Peking ligt. De Oude Stadsmuur moest de stad beschermen tegen aanvallen van buitenaf. Hij is gebouwd tussen 1370 en 1419 en was maar liefst 23,5 kilometer lang. In 1553 werd de stad groter en dus moest ook de muur worden uitgebreid. Zodat bijvoorbeeld ook de Tempel van de Hemel beschermd werd. 

Volgens archeologen was hij op de bodem twintig meter en aan de top ongeveer twaalf meter dik. Op de meeste plekken was de muur vijftien meter hoog. De muur stond daar zo´n 530 jaar, totdat in 1965 de ringweg om de stad werd aangelegd. Waardoor een groot deel van de Muur voorgoed verdween. 

In de stad zijn nog wel diverse gerestaureerde wachttorens te vinden. Het enige deel van de muur dat tegenwoordig nog overeind staat, ligt in het zuidoosten van de stad, vlakbij het treinstation. Het is de afgelopen decennia gerestaureerd, terwijl er plannen zijn om ook andere delen te restaureren. Waardoor langzaam de oude glorie terug keert.

Het Jingshan Park is een heuvel naast de Verboden Stad. Het verhaal achter deze kunstmatige heuvel is bijzonder. Het ontstond aan het begin van de 15e eeuw toen Ming-keizer Yongle de grachten rondom de Verboden Stad liet uitgraven. Geheel naar de regels van Feng Shui werd de uitgebaggerde grond hier neer gelegd, zodat de Verboden Stad werd beschermd tegen kwade invloeden vanuit het noorden. 

Lange tijd was de heuvel een keizerlijke tuin, maar in 1928 mocht ook het publiek er in. Tegenwoordig is het door de hoogte een populaire plek om een goed overzicht van de Verborgen Stad en bij mooi weer zelfs heel Peking te krijgen. Overigens is dit ook de plek waar keizer Chongzhen in 1644 zelfmoord pleegde.

De Klokkentoren werd vroeger gebruikt om de tijd aan te geven. Hij bevindt zich bij de noordelijke meren en vormde ooit het meest noordelijke punt van de stad. Hij werd al in 1272 gebouwd tijdens het bewind van de beroemde generaal Kublai Khan. Uit de geschiedenisboeken blijkt dat hij onder keizer Yongle is herbouwd rond 1420. 

Deze houten Klokkentoren werd echter in 1747 door brand verwoest. Waarna de huidige, 33 meter hoge, stenen toren werd gebouwd. Op een locatie die overigens iets ten oosten ligt van de vorige. De klok luidde om 7 uur ’s ochtends de nieuwe dag in. Naarmate de stad groter werd, nam ook de omvang van de klok toe wat nu nog te zien is.

De Drumtoren was in vroeger tijden een middel om bijvoorbeeld aan te geven dat de stadspoorten dicht gingen voor de nacht. Om 7 uur ’s avonds werd dertien maal op de vierentwintig immense trommels geslagen. Waarna de poorten van de stad dicht gingen.

Daarna werd om elke twee uur nogmaals op de trommels geslagen. Van alle trommels is er nog maar één over, de rest is spoorloos verdwenen. De toren is ruim 46 meter hoog en heeft een steile trap. De Drumtoren ligt vlak bij de Klokkentoren in het noordelijke deel van de stad.

Het Zomerpaleis in het noordwesten van Peking is bijna een stad. Dit was een immens recreatieoord voor de keizers. Met talloze paviljoens, een meer, meerdere parken, een bron en natuurlijk een paleis. Maar ook talloze vreemde zaken, zoals een marmeren boot in het Kunming-meer. En alles heeft een fraaie naam, zoals het ‘Paviljoen voor het beluisteren van de Wielewalen’ of ‘Tuin van Harmonieuze Belangstelling’. 

Al in de 12e eeuw werd in dit gebied het Gouden Berg-Reispaleis gebouwd, maar de huidige gebouwen stammen zijn ‘slechts’ zo’n honderd jaar oud. Wie dit paleis bezoekt moet eigenlijk een gids meenemen, zoveel is er te zien.

Het Beihai-Park is bekend vanwege de Witte Pagoda, een opvallende tempel die stamt uit 1278. Het ontwerp stamt van een Nepalese architect wiens naam in de geschiedenis verloren is gegaan. In het park liggen diverse klassieke tuinen, die ooit waren aangelegd voor de Qing-dynastie. Het ligt in het noordwesten van de Verboden Stad, maar ooit had een belangrijke functie. 

Het was het centrum van de Mongoolse stad Dadu, die in 1267 onder leiding van Kublai Khan werd gesticht. Dadu was ooit ook een Verboden Stad, maar groeide uiteindelijk uit tot de hoofdstad van dit rijk. De waterbekken van jade bij de hoofdingang van het park vormt het enige overblijfsel. De rest is verdwenen.

De Lama Tempel is een opmerkelijke tempel, aangezien deze Tibetaanse boeddhistische tempel een prominente plek in de stad heeft. Zeker met de voortdurende discussies over Tibet in het achterhoofd. Maar het past bij het beleid van de overheid om ‘vrede’ te brengen, onder meer ook in dit deel van China. 

De Lama Tempel werd in 1694 gebouwd als onderdeel van de stadsmuur. Hij fungeerde als woning voor keizer Kangxi, voordat hij in 1722 de troon besteeg. Omdat Kangxi hier had geleefd, werd dit pand, volgens Chinese traditie, een tempel. Het is inmiddels een van de belangrijkste Tibetaanse tempels buiten Tibet. 

Confucius was een wereldberoemd filosoof uit China. Hij werd geboren in Qufu in het jaar 551 v. Chr., lang voor de vorming van het Chinese keizerrijk. Hij ging uit van persoonlijke en bestuurlijke moraal, maar ook van orde en respect voor de meerdere en voor ouderen. 

Het wordt wel als het fundament van de traditionele Chinese samenleving gezien. De Confucius Tempel in Peking hoort bij het Hoofdstedelijk Museum en is één van de grootste buiten zijn geboorteplaats. Bijzonder zijn de 198 stenen met namen van 51.624 leerlingen tijdens de Yuan-, Ming- en Qingdynastie die afstudeerden op zijn denkwijzen. 

In 2008 opende het vernieuwde Capital Museum haar deuren. Dit museum heeft een grote tentoonstelling over het oude Peking. In het museum zijn meer dan 5.000 items te zien, vooral ook uit een ver verleden en van de diverse dynastieën die vanuit de stad het land regeerden. Ook is hier een hutong te zien, een karakteristiek straatje in Peking. Het museum ligt aan de westelijke kant van de stad, bij de Chang’an avenue. Het oude pand zat in de beroemde Confucius Tempel.

China is al eeuwenlang een voorloper op het gebied van astrologie. Gu Guan Xiang Tai is één van de oudste sterrenwachten ter wereld. Dit observatorium ligt midden in de stad. Het werd gebouwd in 1442 tijdens de Ming-dynastie om astrologische voorspellingen te oden. Het borduurde voort op eerdere inzichten over de sterren en de planeten. Hier werd de Chinese kalenders ontwikkeld. En wie een beetje oplet, kan zien hoe de eigentijdse Chinese kalender tot stand is gekomen.

Hutongs zijn de oude, smalle straatjes met woningen en winkeltjes. Slechts een deel van het oude Peking is nog te zien, veel van dit soort straatjes zijn vervangen door brede straten met flats. In de overgebleven ‘hutongs’ kun je nog struinen door de straatjes. En bijvoorbeeld bij een lokale familie op bezoek gaan voor een kop thee en een goed gesprek.

Wie zelf een gebied wil verkennen kan een fietsriksja huren of wandelen. Let op; sommige gebieden zijn extreem toeristisch geworden, vraag een lokale touroperator naar de minder toeristische. Je kunt ook zelf makkelijk de fiets pakken. Hotels verhuren vaak fietsen, maar je kunt er ook zelf één kopen, dat is soms zelfs goedkoper.

Het lijkt weinig op een traditionele opera en Westerse oren moeten vaak wennen aan deze eeuwenoude kunstvorm. De Peking-opera, die zich in Peking ontwikkelde, is één van de honderden vormen opera. Het wordt gezien als de meest verfijnde vorm. Alles draait hier om de symboliek, waarbij de rollen worden ingedeeld naar leeftijd en persoonlijkheid. 

Zo kan alleen een knappe (met opvallende ogen) en goedgebouwde man de rol van hoofdrolspeler krijgen. De muziek komt van bijzondere snaarinstrumenten, zoals ratels van bamboe, trommels en de karakteristieke gong.

Peking is volgens planologen een goed voorbeeld van de Chinese stedenbouw. Deze bijzondere bouw is terug te voeren tot vlak voor de dynastieën. Dit wordt ook wel de tijd van de Strijdende Staten (476 – 221 voor Christus) genoemd. Nadat Qin Shi Huang zichzelf in 221 tot keizer had uitgeroepen werd deze manier van bouwen de standaard.

De stad is opvallend rechthoekig van vorm en wordt omgeven door een rechte muur. Het paleis en de regeringsgebouwen staan in het centrum. Ook de ligging is goed uitgekozen. De stad is open naar het oosten en zuiden toe. De bergen in het noorden beschutten de stad, terwijl aan de voorkant water te vinden is. Dus volgens de regels van Feng Shui is Peking een veilige plek om te leven.

Tegenwoordig is Peking de keizerlijke hoofdstad. Ze nam de taak over van Xi’an, die dat onder meer tijdens de Qin-dynastie eeuwenlang was. De meeste monumenten in de stad zijn afkomstig van de laatste twee dynastieën: Ming en Qing. Zoals de wereldberoemde Verboden Stad in het centrum.

Deze stad, wat eigenlijk een paleis was, vormde lang Peking’s best bewaarde geheim. Pas toen de laatste keizer (Puyi) in 1911 werd afgezet werd het voor iedereen toegankelijk. Tot die tijd was De Verboden Stad voor niemand toegankelijk geweest, of je moest voor het hof werken. Maar je mocht er dan niet over praten, met niemand.

Toen de deuren open gingen, bleek de rijkdom van het paleis. Deze was immens. De gele daken, de overvloed aan goud, de vermiljoene (rood-oranje) muren en het achterliggende verhaal maken het tot een oogstrelend complex van gebouwen. Elk gebouw is rijkelijk versierd. Zo zijn er gouden bruggen, talloze fijn gesculptuurde draken en geglazuurde tegels vol dagelijkse taferelen.

In de stad woonde overigens ook de keizers zijn complete hofhouding. Inclusief duizenden concubines (oftewel minnaressen) en eunuchs (gecastreerde mannen die de vrouwen moesten bedienen). Om het paleis lag het Keizerlijk Rijk, waar ook geen normale sterveling mocht komen. Hier werkten talloze lokale ambachtslieden. Zij maakten allerlei kwaliteitsproducten voor het hof. Inmiddels is hiervan het merendeel verdwenen.

Al staat de Verboden Stad bij de meeste toeristen bovenaan het lijstje om te bezoeken, Peking heeft veel meer te bieden. Het is een ideale stad om zelf te ontdekken en je zult zien dat hier heden en verleden continu door elkaar lopen. Waarbij je je verbaast over de rijkdom uit het verleden.