Europese bever

De Europese bever is een graag geziene gast in talloze moerasgebieden in Europa. Niet iedereen weet dat je dit dier ook in een deel van Azië kunt zien, ondanks zijn officiële naam als Europese bever. Dit dier heet in het Engels European beaver, terwijl de bever in het latijn castor fiber wordt genoemd.

Als je gaat wandelen in natuurgebieden is het altijd goed om je ogen open te houden. Dit geldt zeker als je gaat kajakken. Ik heb het dier diverse keren gespot. Al moet ik er wel bij zeggen dat het meestal met zonsondergang was. Overdag zie je de bever zelden.

Volgens onderzoekers is de beste tijd in de vroege ochtend of namiddag. De reden is simpel: dan worden deze dieren weer actief. Voor je het weet zie je een dier op zijn gemak door het water glijden. Of zit een bever je aan te kijken vanaf de kant. Het is mij al diverse keren gebeurd in zowel in ons land als het buitenland. Het blijft een heerlijke ontmoeting met dit knaagdier.

De bever is het grootste knaagdier in Nederland. Het dier kan 80 tot 100 centimeter lang worden, dit is inclusief de bijzonder platte staart. Het dier leeft volgens biologen zo'n 8 tot 12 jaar, al kunnen ze in gevangenschap maar liefst 35 jaar worden. De bever wordt tot de Big Five van Nederland gerekend. In deze lijst vind je ook het edelhert, de ree, het wild zwijn en de zeehond.

Al was dit dier hier bijna uitgestorven door de jacht op zijn pels. Maar door allerlei fokprogramma’s is het dier aan een grote comeback bezig. Ook in ons land. Waardoor de kans dat je dit dier tegen komt steeds groter wordt. Al moet je wel wat geluk hebben.

Je merkt snel genoeg of er een bever actief is in de buurt. Je ziet dan bomen die zijn aangevreten. Of zelfs alleen maar de boomstronk. De knaagsporen van een bever zijn duidelijk te herkennen; je ziet hoe het dier zijn grote tanden in de bast heeft gezet. Afgeknaagde stammen lijken veel op een potloodpunt. Ook zie je vaak pootafdrukken van de dieren in de modder bij rivieren. De zwemvliezen zijn zelfs vaak zichtbaar.

Deze knager knaagt bomen om met zijn scherpe tanden. Met deze boomstammen bouwt hij dammen in rivieren, beken en andere waterwegen. Dit doen ze vooral om het waterpeil te verhogen. En om te controleren.

Als je goed kijkt zie je vaak een kanaaltje in de burcht. Deze is om overtollig water snel af te voeren. Bijvoorbeeld bij een regenbui. Bevers worden daarom ook wel de ingenieurs van de natuur genoemd. Een beverdam zorgt soms voor problemen bij het waterverkeer.

De reden van de bouw van een beverdam is simpel: Een beverburcht. Als het waterpeil op de juiste hoogte is bouwen bevers een beverburcht. Het water moet minimaal een halve meter hoog zijn. De beverburcht ligt grotendeels onder water. En is alleen via een onder water ingang bereikbaar. Hierdoor zijn bevers bijna altijd veilig voor roofdieren.

De beverburcht fungeert om in te slapen, maar ook om jongen in te krijgen. Hiervoor worden meestal honderden takken gebruikt. Die ze kunstig in elkaar vlechten. Deze enorme bult van takken zie je vaak al van verre.

De bever komt ook in Finland voor. Maar daar leeft inmiddels ook zijn soortgenoot; de Amerikaanse bever. Dit dier werd in 1937 uitgezet, maar toen wisten de biologen nog niet dat het een aparte soort was. De laatste decennia wordt deze soort weer bestreden, omdat hij zijn Europese familieleden verjaagt.