IJsbeer

IJsberen komen voor in het Arctische gebied, verspreid over verschillende landen. De belangrijkste leefgebieden zijn:

Canada – Hier leeft ongeveer 60% van alle ijsberen, met grote populaties in Manitoba (bijv. Churchill), Nunavut en de Hudsonbaai.
Alaska (VS) – Met name te vinden op het zee-ijs en de kustlijnen van de Beaufort- en Chukchi-zee.
Groenland (Denemarken) – Voornamelijk langs de oostkust, waar het ijs lange tijd blijft liggen.
Spitsbergen (Noorwegen) – Dit eiland in de Barentszzee is een van de beste plekken om ijsberen in het wild te spotten.
Rusland (Siberië) – IJsberen leven langs de kusten van Noord-Rusland en op eilanden zoals Nova Zembla en Frans Jozefland.

De ijsbeer is de grootste beer ter wereld, nog groter dan de Kodiakbeer uit Alaska. De huid van een ijsbeer is zwart, maar zijn dikke witte vacht zorgt ervoor dat hij perfect opgaat in de sneeuw.

Mannetjes: 2,4 tot 2,6 meter lang en 300 tot 800 kilogram zwaar.
Vrouwtjes: 1,8 tot 2,0 meter lang en 150 tot 300 kilogram zwaar.

Hun dikke onderhuidse vetlaag en dichte vacht zorgen ervoor dat ze extreme temperaturen van -50°C kunnen overleven.

IJsberen zijn carnivoren en staan bovenaan de voedselketen van het Noordpoolgebied. Hun dieet bestaat voornamelijk uit:

Zeehonden – Hun voornaamste voedselbron, vooral de ringelrob en baardrob.
Walrus-kadavers – Wanneer ze een dode walrus vinden, maken ze hier graag gebruik van. Ook jagen ze soms op deze grote dieren.
Vis en kleine zoogdieren – Soms jagen ijsberen op vis of vogels als andere prooien schaars zijn.

Als ze jagen wachten ze geduldig bij een luchtgat in het ijs totdat een zeehond naar boven komt om adem te halen. Ook besluipen ze vaak hun prooi voorzichtig om plotseling een aanval te doen. In de zomer, wanneer het ijs smelt, eten ijsberen soms bessen en plantaardig voedsel, maar dit bevat niet genoeg calorieën om ze in leven te houden.

IJsberen zijn zeer gevaarlijk voor mensen. Ze zijn niet gewend aan menselijke aanwezigheid en zien ons als potentiële prooi. De meeste ijsbeer-aanvallen gebeuren wanneer voedsel schaars is en de beer uitgehongerd is.

Vermijd direct contact – Als je een ijsbeer tegenkomt, maak geen plotselinge bewegingen en probeer niet weg te rennen.
Maak jezelf groot en lawaaiig – Dit kan helpen om de beer af te schrikken.
Ga nooit alleen op pad in ijsbeergebied – In sommige regio’s, zoals Spitsbergen, is het verplicht om een geweer bij je te dragen ter bescherming.

Je zult snel merken dat een ijsbeer op ijs of in de sneeuw lastig vast te leggen is. Met name de witbalans is hierbij belangrijk. Probeer wat uit en het komt vanzelf goed. Hou er ook rekening mee dat misschien zelfs wel handmatig moet scherp stellen, omdat de witte vacht wegvalt in de sneeuw. Maar het kan wel en de resultaten zijn zeer de moeite waard.

Het fotograferen van een ijsbeer kan een uitdaging zijn. Hier zijn enkele handige tips:
Gebruik handmatige scherpstelling, als je automatische scherpstelling kan moeite hebben met de witte vacht tegen de sneeuw. Pas de witbalans aan – Anders kan je camera de ijsbeer te blauw of grijs laten lijken. Gebruik een telelens (300 mm of meer) – IJsberen benaderen is gevaarlijk, dus houd afstand.

Volgens de IUCN zijn er nog ongeveer 26.000 ijsberen in het wild, maar hun aantallen nemen af. Door de stijgende temperaturen smelt het zee-ijs in rap tempo, waardoor hun jachtgebieden verdwijnen.

IJsberen hebben een bijtkracht van 1.200 PSI, vergelijkbaar met een tijger.

IJsberen kunnen tot 100 kilometer non-stop zwemmen zonder te rusten.