Zie de dieren van de Galapagoseilanden

De meeste dieren leven op diverse eilanden. Hierdoor heb je dus meerdere kansen. Als je via excursies de eilanden verkent kom je er genoeg tegen. Al zijn ze soms lastig uit elkaar te houden. Kun jij alles afvinken?

Engels: Galápagos tortoise, Latijn: geochelone nigra

De Galápagosreuzenschildpad is de grootste landschildpad ter wereld. De mannetjes kunnen tot 1,2 meter lang worden. 

Zie mijn tips voor de Galápagosreuzenschildpad

Engels: marine iguana, Latijn: amblyrhynchus cristatus

Dit is de enige leguanensoort die op land en in de zee leeft. Deze prehistorisch uitziende dieren kunnen 1,5 meter lang worden. Ze leven in grote groepen en liggen vaak in de zon te bakken op de rotsen. Voor voedsel duiken ze onder water. Je komt deze vreemde dieren op diverse plaatsen tegen, meestal aan de rand van het water.

Zie mijn tips voor de Zeeleguaan

Engels: flightless cormorant, Latijn: phalacrocorax harrisi

De Galápagosaalscholver wordt wel Darwin’s levende bewijs genoemd. De vleugels bestaan uit stompjes met verfomfaaide veren. Het is goed te zien als het dier zijn vleugels droogt in de zon. Hij had simpelweg zijn vleugels niet meer nodig om voedsel te zoeken, omdat er opvallend veel vis rondom de eilanden zwemt. De vogel is zo’n kleine meter lang. Mannetjes zijn zwart, vrouwtjes bruinachtig. Ze leven in kleine groepjes op slechts twee eilanden: Fernandina en Isabela.

Engels: Galápagos penguin, Latijn: spheniscus mendiculus

De Galápagospinguïn is de meest noordelijk levende pinguïn ter wereld. Op zich opmerkelijk, omdat de Galápagoseilanden zich op de evenaar bevinden. Alle andere pinguïnsoorten leven in veel kouder gelegen delen van de wereld. Wetenschappers hebben achterhaald dat de Koude Golfstroom hier genoeg voedsel voor de dieren brengt. Het is tevens de meest bedreigde pinguïnsoort. Ze worden ongeveer 50 centimeter groot en eten voornamelijk vis. Ze leven vooral op het eiland Isabela, maar ook op Fernandina en Santa Cruz. Let er op dat de kapiteins de dieren niet verstoren als je er naar toe gaat.

Engels: Galapagos land iguana, Latijn: conolophus subcristatus

De Galápagoslandleguaan is door zijn gele kleur op zijn rug en formaat (maximaal 1,2 meter) een opvallende verschijning op de eilanden. Dit dier leeft vooral op de drogere delen van de eilanden en komt ook alleen hier voor. Zijn dieet bestaat voornamelijk uit de bladeren van de Opuntia-cactus, ook wel schijfcactus genoemd. Landleguanen eten zowel de bladeren als de vruchten. Dit dier is op talloze plekken op de eilanden te vinden.

Engels: Barrington land iguana of Santa Fe land iguana, Latijn: conolophus pallidus

De Sante Fe-landleguaan lijkt erg op de Galápagoslandleguaan, maar heeft een veel minder gele kleur. Ook is zijn snuit langer en spitser, en heeft hij langere stekels op zijn rug. Ze eten eet vooral cactussen, waar ze ook hun vocht uit halen. Maar wetenschappers hebben ook gezien dat ze insecten en zelfs aas eten. Opmerkelijk is tevens dat ze een samenwerking hebben met Darwin-vinken. Ze mogen lastige insecten van hun huid pikken. Zoals de naam al doet vermoeden komt hij alleen op het eiland Santa Fe voor.

Engels: Galapagos sea lion, Latijn: zalophus wollebacki

Galápagoszeeleeuwen kunnen zo’n 2,5 meter lang worden. Deze immense dieren zijn meestal donkerbruin van kleur. Volwassen mannetjes zijn eenvoudig te herkennen, ze hebben een hoog opgetrokken voorhoofd. Tijdens de paartijd zijn deze mannetjes erg territoriaal. De Galápagoszeeleeuw wordt hier op veel plekken gezien. Zoals South Plazza, Santa Fe, Rabida, Santiago Island, San Cristobel en Isabela.

Engels: Galapagos fur seal, Latijn: arctocephalus galapagoensis

De Galápagospelsrob komt ook alleen hier voor. Maar dit dier wordt hier veel minder gezien. Deze plekken zijn alleen met een boot bereikbaar. Deze pelsrobben zijn een stuk kleiner dan de Galápagoszeeleeuw (max. 1,5 meter), waarvan ze wel iets weg hebben. Ze leven vooral op rotsige kliffen, onder meer bij Santiago Island en Puerto Egas.

Engels: blue-footed booby, Latijn: sula nebouxii

De familie van de Jan-van-Genten behoren tot de meest opvallende vogels op de eilanden. De blauwpootgent is makkelijk te herkennen aan zijn blauwe poten en blauwe snavel. Dit dier komt op meerdere plaatsen in Zuid-Amerika voor. De dieren zijn totaal niet bang voor mensen, je kunt zelf tot op een meter bij hun jongen komen. Hun baltsgedrag lijkt op een dronken dans, waarbij ze wisselend een kleurrijke poot optillen. De meeste blauwpootgenten zijn te vinden op de eilanden ten noorden van de evenaar.

Engels: red-footed booby, Latijn: sula sula

De roodpootgent komt ook op diverse plaatsen in Zuid-Amerika voor, maar is veel minder algemeen dan bijvoorbeeld de blauwpootgent. Ze zijn duidelijk herkenbaar aan hun felrode poten. Meestal zitten ze wel in de buurt van andere Jan van Genten. Op de Galápagos worden ze vooral op Isla Genovesa, Isla Darwin, Gardener (bij Floreana), Punta en Isla Pitt gezien. Meestal in groepjes.

Engels: masked booby, Latijn: sula dactylatra

De maskergent komt met name op de Galápagos voor, maar ook op andere eilanden in de diverse oceanen. Ze eten vooral vis, die ze vangen door als een raket het water in te duiken. Hun snavel is geel, de veren zijn wit en hebben zwarte banden op de vleugels. Je kunt ze hier op talloze eilanden tegen komen. Ze maken hun nesten meestal op steile rotsen.

Engels: Nazca booby, Latijn: sula granti

De Nascagent werd lang als ondersoort van de maskergent gerekend, maar DNA-onderzoek toont aan dat dit een aparte soort is. Deze dieren zijn niet eenvoudig te herkennen. Soms hebben ze een oranjeachtige snavel (en ogen) in plaats van een gele. Opmerkelijk bij deze soort is dat ze twee jongen krijgen, waarvan de oudste meestal zijn jongere vermoord. De Nascagent legt zijn eieren niet op steile rotsen, maar juist op vlakke grond. Je kunt ze onder meer zien op Isla Genovesa.

Engels: Galápagos dove, Latijn: zenaida galapagoensis

De Galápagostreurduif is opvallend rustig en menslievend. Deze duif is verder opvallend gekleurd. Hij is roodbruin van kleur met witte en zwarte strepen. Rondom zijn oog zit een opvallende blauwe ring. Zijn poten zijn rood van kleur. Ook dit dier komt alleen hier voor. Hij voedt zich met zaden van de Opuntia-cactus. Je kunt hem dus daar tegen komen waar ook deze cactussen groeien. Hij zit opvallend vaak op de grond. Daar moet je dus zoeken als je hem wilt zien.

Engels: Sally Lightfoot crab of red rock crab, Latijn: grapsus grapsus

De Sally Lightfootkrab is opvallend rood gekleurd. Deze dieren lopen langs de kustlijn en vormen vaak een mooi contrast met andere dieren als zeeleguanen of zeeleeuwen. Deze soort komt ook in de Cariben, Midden- en Zuid-Amerika voor, dus echt bijzonder is hij niet. Je vindt hem op talloze plaatsen. Het is een geliefd foto-object om bijvoorbeeld perspectief in je foto’s te krijgen.

Engels: Galápagos hawk, Latijn: buteo galapagoensis

Vogelaars zoeken graag naar de Galápagosbuizerd. Het is de enige roofvogel die alleen hier voor komt. Hij eet hagedissen, maar ook de diverse soorten slangen die op het eiland leven. Je kunt ze in allerlei kleurvariaties tegen komen. Ze zijn erg luidruchtig en laten zich redelijk goed benaderen. De afgelopen jaren zijn ze in aantal fors afgenomen. Je kunt ze mogelijk zien op Santiago bij Puerto Egas.

Engels: red-billed tropicbird, Latijn: phaeton aethereus

De Galápagos is tevens een goed plek om misschien de mooiste familie van zeevogels te zien: keerkringvogels. Op diverse eilanden broedt de roodsnavelkeerkringvogel, de rest van het jaar zijn ze op zee. Deze witte vogel is te herkennen aan zijn rode snavel, maar vooral aan zijn lange witte staart. Ze eten vooral vissen en inktvissen die aan de wateroppervlakte zwemmen. De beste plekken om ze te zien op de Galápagos zijn: Floreana en Sout Plaza (Islas Plazas, ten oosten van Santa Cruz).

Engels: manta ray, Latijn: manta birostris

De mantarog is de grootste roggensoort ter wereld. Die, inclusief staart, meer dan 7 meter lang kan worden. Hun voedsel bestaat vooral uit plankton, maar ook kleine visjes. Wetenschappers menen inmiddels dat er diverse soorten mantaroggen zijn. Een grote soort die vooral rond trekt, terwijl een kleinere soort een vaste leefplek heeft. Rond de eilanden van de Galápagos wordt hij redelijk vaak gezien door duikers.

Engels: galápagos shark, Latijn: carcharhinus galapagensis

In tegenstelling tot zijn naam kun je de Galápagoshaai niet alleen rond deze eilanden vinden. Zijn rug is grijs, zijn buik wit. Het achterste deel van zijn rugvin en staart is zwart, waaraan hij te herkennen is. Deze haai kan drie meter lang worden, en hij laat mensen meestal met rust. Al zijn er wel meldingen bekend van aanvallen op mensen. Hun voedsel bestaat uit zeeleeuwen en zeeleguanen. Een bekende plek waar ze geregeld worden gezien zijn eilandjes als Wolf en Darwin in het noordelijke deel. Maar je kunt ze hier overal in het water tegen komen.

Engels: whale shark, Latijn: rhincodon typus

Dit is de grootste vis ter wereld. En geen walvis, maar wel een haai. Deze vriendelijke reuzen (die variëren in lengte van 8 tot 15 meter) eten geen andere dieren, maar plankton. Met hun speciale kieuwen zeven ze die uit het water; een walvishaai wordt dan ook vaak zwemmend met zijn bek open gezien. Rond de Galapagos laten de dieren zich vooral in augustus en september zien. Onder meer rond het eilandje Darwin, dat daardoor erg bekend is onder duikers.

Engels: great frigatebird, Latijn: fregata minor

Waarschijnlijk zullen de grote fregatvogels lekker mee zeilen op de wind tijdens een cruise op de Galapágos. De grote fregatvogel mannetjes blazen in het broedseizoen hun rode keelzak op. Hoe roder, des te aantrekkelijker voor de vrouwtjes. Er leven op Galapágoseilanden zo’n 1000 paartjes in 12 kolonies. Op Genovesa, San Christóbal en North Seymour kun je ze ook op land aantreffen. Deze luchtpiraten vissen al vliegend. Of ze stelen hun voedsel van andere vogels.