Wadi Rum

Ik ben twee keer naar Wadi Rum geweest. De reden: ik wilde het nog een keer beleven. Superlatieven, het regent ervan bij het groepje toeristen in de avond in het bedoeïenenkamp. Het is altijd leuk om even mee te luisteren. ‘Het is net een maanlandschap’ komt voorbij. En: ‘Dit is het mooiste ter wereld’. 

Of: Iemand anders, iets nuchterder: ‘wat een grote zandbak’. ‘Ik krijg ineens de drang om dit te schilderen,’ roept iemand ineens. Het is even stil in het groepje. Wadi Rum maakt de tongen los, dat is zeker. Tijdens mijn rondreis door Jordanië is Wadi Rum wel een van de hoogtepunten. 

Wadi Rum dompelt je onder in een landschap dat kleineert, maar vooral inspireert. Je moet het zien om te geloven. Een woestijn met bergen en met rotswanden van zandsteen en graniet. Een bizarre contradictie. Met enkele bijzondere bezienswaardigheden. Ook kun je hier een paar unieke excursies doen.

De zonsondergang kleurt de rotsen rood, geel en alles er tussen in. Je kunt de opvallende kleuren proberen te vangen met een camera. Wat nog niet meevalt, want overal is wel wat te zien. Leg je de eindeloze woestijn vast, of juist de rotsen? Of een mix?

In Wadi Rum zijn meerdere plekken de moeite waard om te bezoeken. Je kunt hier in de voetsporen van ‘Lawrence of Arabia’ uit 1962 treden. De film verhaalt over de Britse militaire strateeg Thomas Edward Lawrence (1888-1935). Hij versloeg de Turken, die meer dan 500 jaar hadden geheerst over een groot deel van het Midden-Oosten. En dat voor iemand die schrijver wilde worden.

Zijn talrijke verslagen vertellen het harde leven in de woestijn. Het is nu het thuis voor bedoeïenen, een voormalig nomadenvolk dat tegenwoordig de toerist met open armen ontvangt. Die mag even snuiven aan het ruige leven in deze vreemde rotswoestijn.

Ik maak een stop in Khaz’ali Canyon, waar veel rotstekeningen zijn te vinden. Ze dateren uit de tijd tussen 400 voor Chr. en 400 na Chr. Naast een soort letters vallen vooral de talloze afbeeldingen van antilopen op. Tot slot zie ik ook afbeeldingen van mensen.

Er is nog veel meer te doen in Wadi Rum: 

• Een tochtje op een kameel is de manier om hobbelend door het zand te deinen. De dieren ruiken vaak niet al te fris. Dat betekent dat het handig is om oude kleding aan te hebben.
• Vanuit een luchtballon heb je een uniek uitzicht over het landschap. En je kunt heerlijke fot’s maken.
• Met een gids kun je op zoek naar de dieren die hier leven. En dat zijn er meer dan je denkt. Denk aan woestijnvossen, maar ook rondcirkelende gieren en zeldzame steenbokken.
• De diverse rotsen kun je beklimmen, op handen en voeten. Dit kan alleen met een gids, die ook de nodige uitrusting heeft.
• Een mountainbiketocht is hier een echte uitdaging, al zijn er paden waar het zand niet zo mul is. 
• Een avond in de woestijn is hier vaak met muziek en (mannelijke) buikdansers…

Een overnachting in Wadi Rum hoort er bij. Het overnachten gebeurt in een bedoeïenkamp met tenten waarin je slaapt. Een bijzondere ervaring. Je hoort alle geluiden, zoals bijvoorbeeld ook een woestijnvos die langs komt. Met name omdat je dan ook de zonsondergang alsook de zonsopgang kunt meemaken. En die zijn magisch hier. In het bijzonder als er enkele wolken zijn, die verkleuren.

Veel reizigers blijven een nacht in de woestijn van Wadi Rum. Ze zijn er dan twee dagen, maar dit zijn vaak halve dagen. Wil je het zand, maar vooral ook de rotsen en gebergten optimaal beleven moet je eigenlijk twee nachten blijven.

Als je een nacht blijft ga je niet ver het gebied in. En ben je met meerdere toeristen. Daarom zou ik twee nachten hier door brengen. Bijvoorbeeld op twee verschillende locaties. Zodat je optimaal kunt genieten.