Beklim de Mount Kinabalu

De Kinabalu kun je via een excursie van meerdere dagen beklimmen. Het is geen lastige klim, maar je moet wel fit zijn. Onderweg kom je talloze bezienswaardigheden tegen. Waaronder de zonsopgang zien vanaf de top. Want daarvoor maak je deze tour. Dit gebied behoort tot de rijkste natuurgebieden ter wereld. 

De Mount Kinabalu wordt vaak kortweg Kinabalu genoemd. Het is een indrukwekkende berg in Maleisië, de hoogste van de zogeheten Crocker Range op Borneo. Met ontzag wordt hij door de lokale bevolking Gunung Kinabalu genoemd.

Het is een vreemde puist in het gonzende regenwoud van Borneo, die boven de metershoge bomen uit steekt. En hij is erg populair bij toeristen. Vooral vanwege de beklimming, maar ook vanwege het decor.

Door de constante erosie door mist en regen bestaat het bovenste deel van Mount Kinabalu uit alleen ruige rotspartijen. De Mount Kinabalu Summit Trail is een pittige tocht van twee dagen, die ver vooruit gepland moet worden. Maar boven wacht een sensationeel uitzicht, vooral bij zonsopkomst.

Wie hier rond loopt zal verbaasd staan. Feitelijk loop je hier zo de jungle uit, totdat zelfs de boomgrens op houdt. En het graniet in volle glorie tevoorschijn komt. Waarbij je met een beetje geluk in de vroege ochtend de zonsopgang boven de bergen kunt beleven.

Mount Kinabalu is een toeristenberg, wat betekent dat hij ook door niet-bergbeklimmers kan worden bedwongen. Al wil de term niet zeggen dat het eenvoudig is. In twee dagen moet je een hoogteverschil van 2.200 meter overbruggen (en ook weer terug). En dat doe je in bijvoorbeeld de zon of in de regen (of in beiden).

De start is op een hoogte van 1.866 meter. In een dag loop je omhoog naar Laban Rata. Dit zijn diverse berghutten op een hoogte van 3.272 meter. De route gaat via rotsen, vlakke gedeeltes, maar ook via houten trappen. Het pad gaat ook over uitgehakte treden in rotsen en steile hellingen. De meeste mensen doen dit stuk van de beklimming in vier tot zes uur.

De lengte hangt af van je fitheid. Daarnaast maakt het een groot verschil of je onderweg veel foto’s maakt van de orchideeën en bekerplanten bijvoorbeeld. Als je tegen de gids zegt dat je deze graag wilt zien helpt hij me zoeken. Ik vond zowel de orchideeën als de vleesetende bekerplanten erg bijzonder.

Als je arriveert terwijl er nog daglicht, kun je hier wat rond wandelen om de omgeving te verkennen. En zie je hoe dragers eten en drinken te voet naar boven komen brengen. Ook heb je een weergaloos uitzicht op de boomgrens.

In de berghut krijg je een warme maaltijd en diverse dranken. waaronder thee, koffie ne frisdrank die je kunt kopen. Daarnaast kun je een aantal uren rusten op een bed. Ik sliep niet echt door de adrenaline. Maar ook omdat ik de wekker niet wilde missen.

Rond drie uur in de nacht wordt je wakker gemaakt. En loop je in het donker naar de top. Zorg dus dat je een goede zaklantaarn bij je hebt. Of een hoofdlamp natuurlijk.

De piek wordt Low’s Peak genoemd. Deze ligt op 4.095 meter, waar de zon rond zes uur op komt. Mits het niet bewolkt is natuurlijk. Al zit je hier vaak boven de wolken, waardoor je daar geen last van hebt.

Na de eerste zonnestralen keer je om, ontbijt je in de berghut. Mm daarna de rest van de weg terug af te leggen. Wat een stevige afdaling is.

De grote vraag is; hoe fit moet je zijn. Als je gezond bent en een goed doorzettingsvermogen hebt moet het je lukken, en vind je het nog leuk ook. Neem zeker een goede zaklamp of hoofdlamp mee. Voor velen is dit het hoogtepunt van hun bezoek aan Borneo.

Het record staat op ruim twee uur en drie kwartier (heen en terug het hele stuk!), terwijl het record van de oudste persoon in handen is van een 92-jarige vrouw. 

De Mount Kinabalu is de enige echte berg tussen de Himalaya in het noorden en de vulkanen op Java en Papoea Nieuw Guinea. Het is een bijzondere plek met talloze speciale planten, waaronder grote vleesetende bekerplanten. En de rafflesia, de grootste bloem ter wereld. De Kinabalu is een berg die je als niet bergbeklimmer goed kunt beklimmen.

De lokale bevolking denkt dat de Kinabalu met zijn 4.095 meter de hoogste berg van Zuid-Oost-Azië is. Maar dat klopt niet. De Hkakabo Razi in Myanmar is hoger, maar dan ook echt veel hoger met 5.881 meter. In dit deel van de Himalaya liggen overigens talloze toppen die hoger zijn dan de Kinabalu. Maar de Maleisische bevolking rekent Myanmar niet tot Zuid-Oost-Azië, wat officieel wel zo is.

Door zijn ligging kent de berg veel verschillende klimaatzones, waardoor de vegetatie zeer divers is. Kinabalu kent een grote diversiteit aan planten, botanici hebben hier maar liefst meer dan 5.000 soorten geteld. Tot nu toe. Waaronder opvallend veel orchideeën. En een kleine tiental soorten vleesetende bekerplanten. Die net als veel andere planten alleen hier voorkomen.

Daarmee behoort de Kinabalu en het omliggende gebergte tot de rijkste natuurgebieden ter wereld. Daarnaast zijn hier 326 soorten vogels gevonden en lopen hier meer dan 100 soorten zoogdieren rond. Het is een ongekende rijkdom die past bij een natuurschat als Borneo.

Lang werd gedacht dat Mount Kinabalu een gedoofde vulkaan is, maar recent onderzoek heeft dit achterhaald. Het gebergte is ontstaan uit graniet, dat is gevormd door het ondergronds stollen van magma. Wat ongeveer zo’n 15 miljoen jaar geleden gebeurde. Door de kracht van het magma is het graniet ontstaan, dat in zijn geheel langzaam omhoog is gedrukt. Zonder vulkanische uitbarstingen en dergelijke.

De beste tijd hangt hier vooral samen met de tijd dat het in dit deel van Azië het droogst is. Over het algemeen is dit van januari tot en met april. Dan valt hier gemiddeld minder dan 100 mm per maand. Al is het nog steeds mogelijk dat je tijdens jouw bezoek kletsnat wordt.

De beklimming van Mount Kinabalu wordt door toeristen nog weleens onderschat. Hou er rekening mee dat je veel moet klimmen om de top te bereiken.

Neem extra warme kleding mee en een zaklamp voor de tocht op de dag twee als je in het donker omhoog gaat. Voor eten en dergelijke wordt gezorgd via lunchboxes, terwijl in de berghutten warm eten wordt geserveerd. Volgens velen is Laban Rata Resthouse de beste.

Hoogteziekte kan boven de 3.000 meter hard toeslaan, dus ook hier. Wie hoofdpijn krijgt, kan beter snel afdalen en kijken of het beter wordt. Zo niet, dan is een bezoek aan een arts of zijn medicijnen noodzakelijk.