Taquile

Ooit was het eiland een gevangenis van de Spanjaarden toen ze hier arriveerden in de 16e eeuw. Inmiddels is het een plek waar het leven stil lijkt te staan. De bewoners geven elkaar geen hand, maar wisselen wat vers geplukte cocabladeren uit met elkaar als teken van vriendschap. Het is bijzonder om te zien.

De kleurrijke traditionele kledij is hier niet aangetrokken voor de toeristen. Maar dat is niet het meest opvallende. Ik zie mannen voortdurend breien; als ze lopen, maar ook als je een foto van ze maakt. Breien ja. Vrouwen weven vooral, wat ze tijdens een demonstratie ook laten zien. De kwaliteit van het handwerk is zo goed dat Unesco het heeft uitgeroepen tot uniek cultuurgoed in de wereld.

Je ziet mannen overal breien. Ook als ze lopen bijvoorbeeld. Ze maken onder meer de mutsen die ze hier op hun hoofd dragen. Deze mutsen hebben een functie. Deze chullos geven aan of een man getrouwd is of vrijgezel. Rood-wit betekent vrijgezel, terwijl rood/roze getrouwd is. Daarnaast kunnen ze hun gevoel uitdrukken met de manier waarop ze hem dragen.

Een bezoek is wel toeristisch, zeker als je met een grote groep arriveert. Overal kun je souvenirs kopen. Je kunt de groepen omzeilen. Huur dan een bootje en bezoek het eiland zelf met een gids. Dit is natuurijk wel prijziger, maar de beleving is veel persoonlijker. En intenser, merkte ik. 

De Uros behoren tot de meest bijzondere volkeren ter wereld. Ze leefden honderden jaren op rietvelden in het Titicacameer. Eeuwen geleden werden ze door de Inca’s verjaagd. Waarna ze overleefden op het Titicacameer, in huizen die drijven op het riet. En dat op bijna 4.000 meter hoogte. 

Dit volk stapelt het riet zolang op totdat het blijft drijven. Het is inmiddels wel toeristisch, de vrouwen met hun kleurrijke kleren laten zich graag fotograferen. Je kunt tegen betaling van een klein bedrag varen met één van de beroemde rieten boten. Je kunt de wonderlijke huizen die op het riet zijn gebouwd bekijken en struinen door de vele souvenirs. Neem cash geld mee als je iets wilt kopen.

Op dit eiland zijn geen auto’s, geen hotels, maar wel wandelpaden. Waar je de lokale bevolking over ziet lopen. Als ze onderweg iemand tegen komen maken ze een praatje. Ook jij kunt over het eiland lopen, sterker nog het is een heerlijke wandeling. waarbij je gedeeltelijk langs de kust loopt met uitzicht over het immense meer. Ook zie je enkele historische bogen van de Taquile met bijzondere hoofden.

Muziek galmt over de talloze aangelegde terrassen met maïs en tarwe. In het dorp verderop geven de lokale schoolkinderen een optreden. Met name voor de allerkleinsten loopt het hele dorp (en de omgeving) uit. Je ziet direct dat ze allemaal het befaamde Zuid-Amerikaanse ritme hebben. En jong geleerd is oud gedaan; zo blijven eeuwenoude dansen in leven.

Veel toeristen willen op deze dagexcursie graag de Uros zien, maar de Taquile zijn minimaal zo bijzonder. Zorg dus bij je trip dat je genoeg tijd hebt op het eiland, zodat je kennis kunt maken met de lokale bewoners.

Een bijzondere stop zijn de lokale restaurants. Die beroemd zijn om hun forel. Een vis die hier niet van nature voorkomt, maar speciaal is uitgezet voor de visvangst. En eerlijk is eerlijk, het smaakt wonderbaarlijk. Met uitzicht over het azuurblauwe Titicacameer komt de wonderlijke dag nog eens voorbij. Eén ding is duidelijk; Tijden veranderen. En ook weer niet.

Overnachten op Taquile is niet mogelijk, dit omdat iedereen hier met een excursie komt vanuit Puno. In deze stad vind je naast hotels, hostels en bed & breakfasts ook veel restaurants. Zodat je na de tour kunt relaxen en lekker kunt genieten.
Dit zijn de leukste accommodaties in Puno 
Mijn favoriet is Vanalux Titicaca Lodge