De mooiste meren van Italië

Het water rond mijn voeten is extreem helder en heerlijk. Ik zie de bodem, spot her en der enkele waterplanten en bergforellen die schichtig weg schieten. Doen ze dat vanwege mijn silhouet of zijn het mijn voeten?

De meesten zijn enkele kilometers groot en vormen het middelpunt van het leven hier. Het zijn trekpleisters voor opvallend veel mensen. Zeker op de dagen dat de zon zich laat gelden. Hoog tijd voor een dagje aan het meer. Er zijn slechtere dingen te verzinnen. 

Ik ga zitten en zie een groepje oudere mannen langs het meer lopen op de boulevard van Molveno. Breed gebarend en druk discussiërend. Dit is hun dagelijkse ochtendgymnastiek. Ze slenteren op hun gemak naar de kleine plaatselijke markt. Zoals waarschijnlijk elke week.

Net als de visser, die zijn vangst laat zien. Deze zoetwatervissen komen mij bekend voor: het zijn diverse soorten forel en baars. Het meer van Molveno is beroemd om zijn verse vis. Dit meer valt vaker in de prijzen. Het goudgele strand kreeg recent nog vijf vlaggen van de Guida Blu di Legambiente, de maximale erkenning toegekend aan de beste standen van Italië.

De winnaar is vooral de bezoeker, want het decor van deze strand- en bergbestemming is zeker bijzonder. Dit 4,4 km bij 1,5 km brede meer heeft opvallend blauw water. Een mooi contrast met de groene bomen er omheen en de witte rotsen her en der.

Iets verderop komen de eerste gezinnetjes aan op het goudgele strand. In de uren die volgen verschijnen kleine zeilbootjes op het water. En felgekleurde kano’s, terwijl enkele jongeren proberen te windsurfen. Maar de wind is iets te zacht vandaag. Wat ik niet erg vind.

Mijn speurtocht gaat verder naar het Lago di Caldonazzo. De oostoever is onbewoond en ruig. Aan de noordelijke kant ligt het gehucht San Cristoforo al Lago, waar ik heerlijk kan struinen in de straatjes. In het westen en zuiden liggen stadjes als Calceranica al Lago en Caldonazzo. Met zwemstranden. Het water is lekker warm; zo’n 22 tot 25 graden. 

Twee kilometer oostelijker ligt het kleinere Meer van Levico. De twee waterpartijen zijn gescheiden door een bergketen, maar onderaards zijn deze meren via grotten verbonden. Het past bij de regio: alles met elkaar is verbonden.

Het Ledromeer is het kleine broertje van het overbekende Gardameer. Dit meer is vooral in de zomer dé plek. En nog niet ontdekt door het grote publiek. Door de hogere ligging van ongeveer 600 meter is het hier in de zomermaanden aangenaam vertoeven. Ik sla twee vliegen in één klap: je ontwijkt de drukte en de warmte. 

Aan het einde van dag ga ik zitten op een bankje. En mijmer ik over het water, het laatste daglicht en het leven hier. Het Como-meer, of het Gardameer en het Lago Maggiore hebben de naam. Maar ook de drukte. De kleinere meren zijn relaxt, minder druk en typisch Italiaans. Ik blijf nog even zitten.

En dat alles in een decor waar je je goed kunt vermaken; in het water, aan het strand of in de omliggende dorpjes en bergen. Om van het klimaat en de Italiaanse keuken nog maar te zwijgen. Hierbij vijf tips voor een bezoek aan dit heerlijke deel van Trentino.

De meeste meren, waaronder ook het Gardameer, kennen veerdiensten. Ik neem vroeg in de ochtend een kleine veerboot en stap (zonder een programma in mijn hoofd) bij het eerste dorpje uit: Riva del Garda. Om even de benen te strekken en ook wat te shoppen. En dan op mijn gemak weer de volgende boot weer nemen en opnieuw uit te stappen. Om wat te eten of drinken. Om later weer een boot te pakken. Het mooie is dat het dagelijkse leven zo voorbij komt in al haar facetten.

En alles smaakt opperbest; volgens de gids zijn het de betere restaurants die meedoen. Normaal kun je zeggen dat alles smaakt als je trek hebt, maar dat is vandaag niet zo.

Enkele kinderen spelen aan de waterkant, het zandkasteel is bijna af. Moeder ligt languit in de zon, vader leest op zijn gemak de krant. Een beetje standaard is het beeld wel, maar dat ze genieten is overduidelijk. Kamperen is hier populair en campings bieden zowel voor gezinnen als trekkers staplekken met bijzondere uitzichten aan. Al moet je er wel snel bij zijn, maar je kunt tegenwoordig alles online regelen. Tot rust komen kan zo lekker zijn.

Dit is iets waar ik nooit op zou zijn gekomen. De instructeur reikt me een surfplank aan. En ja, door de omvang is er genoeg wind om hier te windsurfen. Of te zeilen voegt hij er aan toe. Ik wist dat het Gardameer een bijzonder klimaat heeft, maar dit is wel erg apart. 

Langs de rand van het meer valt de wind wel mee, maar midden op het meer kun je los. Dit heet de ‘ora’, een opstekende wind rond de middag. Het is een tijd geleden dat ik voor het laatst heb gesurfd dus het ziet er op zijn minst wat klungelig uit. Maar na een half uur weet ik de wind op te pikken en vaar ik mijn eigen koers. Een ervaring die echt wel anders is dan surfen op zee.

,,Wil je de dorpjes, het verkeer alsook de mensen achter je laten?” vraagt de medewerker bij de plaatselijke VVV. ,,Euh. Ja,” stamel ik. Hij tovert diverse routes tevoorschijn, met mooie namen als Marmitte dei Giganti, Marocche di Dro en Castello di Arco – Monte Colodri. 

Dus duik ik de omliggende heuvels van het Gardameer in. En volg ik al snel het meer, maar dan op een bospad op enkele honderden meters hoogte. De frisse lucht doet me goed en het voelt alsof ik helemaal weg ben van de wereld. Misschien is het maar goed dat niet iedereen dit doet, zo blijft het hier lekker rustig.