Val Thorens: Wintersport in het beste skigebied ter wereld
Het wintersportseizoen is begonnen. Ik ga kijken bij een beroemd skigebied in de Franse Alpen.
Lees verder
Over deze reis
Het wintersportseizoen is volop bezig. Door de vele sneeuw zijn de hoger gelegen skigebieden al weken open. Ik bezoek een van de meest beroemde in Frankrijk. Met dagelijkse verse sneeuw, feest en lekker eten...
Val Thorens kun je het gehele winterseizoen bezoeken. Het ligt op 2.300 meter hoogte en is sneeuwzeker. Het is eenvoudig met de auto of per vliegtuig te bereiken.
Meer informatie op www.valthorens.com
Het is belangrijk dat je de juiste spullen meeneemt op wintersportvakantie. Wat mag er niet ontbreken op je inpaklijst voor de wintersport? Ga lekker hip de piste op met warme handschoenen, een buff, zonbescherming, antislip en lawinebescherming, een helm en een waterdichte rugzak.
Kijk voor de beste wintersportartikelen op www.wintersportartikelen.nl
Val Thorens: Skiën in het beste wintersportgebied ter wereld
Een Frans skidorp wint jaarlijks de verkiezing voor het beste skigebied. En dat is geen marketingstunt, want het gaat om meer dan één miljoen stemmen van skiërs. Dat moet ik zien, dus ga ik naar Val Thorens bij de opening van het nieuwe skiseizoen.
Vanaf mijn appartement kan ik zo de piste op. Dat is heerlijk en gemakkelijk. ,,Dit is één van de grote voordelen van Val Thorens,” hoor ik al snel. En inderdaad vanuit de skiliften zie ik dat de meeste appartementen aansluiten op de pistes. Zo je bed uit, de piste op…
Er ligt verse sneeuw en het is pas begin december. Dit is de opening van het wintersportseizoen. Wintersport zo vroeg in het seizoen is de laatste jaren een grote gok geworden. Zelfs in de Alpen in Frankrijk.
Ligt er sneeuw?
Want de grote vraag is: ligt er sneeuw? Sneeuwzekerheid heb je vooral in februari en maart, en meestal ook wel in januari. Maar december zeker niet. Al ligt Val Thorens wel erg hoog; op 2.300 meter hoogte.
De geur van vers brood komt me tegemoet als ik de deur open doe.
Ik pas mijn manier van reizen ook aan. Ik hou het weerbericht in de Alpen in de gaten en ga vlak na de eerste sneeuwbuien. Heerlijk skiën aan het begin van het seizoen.
Dit heeft nog een voordeel; de pistes zijn dan lekker rustig. Zelfs bij een wereldberoemd skigebied als Val Thorens. Ik heb geen last van anderen. En zij dus ook niet van mij.
Maar dit is het openingsweekend, dan is het wel wat drukker. Er zijn op de pistes opvallend veel activiteiten. Zo kun je nieuwe ski’s, snowboards, skibrillen en talloze andere skiapparatuur uitproberen. Gratis.
Ook krijg je advies wat het beste bij jouw skistijl past. Qua kleding, maar ook wat apparatuur betreft. Al moet ik wel even nadenken. Want hoe omschrijf ik mijn houterige skistijl goed?
Vanuit mijn appartement loop ik naar een klein bakkertje. De geur van vers brood komt me tegemoet als ik de deur open doe. Een warme croissant met koffie; ik kan me weinig lekkerders voorstellen. Ik ga even zitten en genieten.
Openingsfeest in Val Thorens
Ik hoor luide beats als ik met een skilift naar boven ga. Dit is La Folie Douce (wat ‘zoete gekte’ betekent), een keten van apres-ski bars op de piste in Frankrijk. Ik doe de ski’s af en hoor een MC, een ‘master of ceremony’.
De stoere vrouw met een microfoon blijkt een Nederlandse te zijn. Astrid Kunst zweept het publiek op. Op de tonen van een saxofonist, een gitarist en een DJ. Iets na vieren opent ze het nieuwe skiseizoen onder luid gejuich, waarna er gedanst wordt en champagneflessen worden ontkurkt. Het feest kan beginnen.
Maar ik kom hier vooral om te skiën. In de vroege ochtend sta ik boven. Het is fris; min twaalf. Lage wolken zorgen voor weinig zicht. Ik zit bij Pointe du Bouchet op 3.230 meter, het hoogste punt. Ook de zon laat zich zien, maar geeft weinig warmte. Oké, dan ski ik me wel warm.
De helm gaat vast, de skibril gaat op. Met een gids ga ik op pad. Om mijn techniek te verbeteren en veel achtergrondinformatie te krijgen. De verse sneeuw knispert onder de ski’s, mijn heupen worden losser en losser. Wat is het toch een heerlijk gevoel. Dit kan ik kilometerslang volhouden. Dagenlang.
Iedere wintersporter kent het. Na het skiën moet je lekker eten. Er zijn hier genoeg goede restaurants. Ditmaal ga ik terug naar La Folie Douce, maar dan naar het beroemde restaurant erachter: La Fruitiere.
Moet ik een voorgerecht nemen? Dat gaat wel van de zuivere skitijd af. Ik kijk naar buiten, het begint hard te sneeuwen. Dat helpt mijn beslissing wel. Eens even kijken.
Zal ik de zalm nemen? Of een lokale groentesoepje? Of een frisse salade? En het hoofdgerecht? Keuze genoeg. Risotto? Of een tagliatelle? Of kalf?
Hmm, tartiflette met reblochon vind ik iets te zwaar. Maar al snel merk ik dat alles lekker is. En dat ik nog even stevig moet skiën om alle calorieën kwijt te raken. Maar dat is geen probleem, eerder een uitdaging.
Dit is wintersport zoals het zou moeten zijn. Als ik de volgende ochtend wakker word schijnt de zon, is de piste opnieuw wit van verse sneeuw en zie ik een groepje kinderen les krijgen. Zo wil ik veel vaker wakker worden. Hoog tijd om naar buiten te gaan. Alweer.
