Arches National Park

Het lijkt een sprookjeswereld. Die door architecten in elkaar is gezet. Op talloze plekken in dit rotsachtige gebied zie je fraai gevormde stenen bogen. Natuurlijke bogen, die door een merkwaardige werking tussen de temperatuur en het verleden zijn ontstaan. En nu als triomfbogen het landschap beheersen.

Door erosie zijn hier ontelbaar natuurlijke bogen 'arches' ontstaan. Sommige zijn niet meer dan een meter groot, maar bijvoorbeeld Landscape Arch is maar liefst 88 meter lang. Dit zijn mijn tips voor de beste bezienswaardigheden van Arches National Park.

Delicate Arch is de afgelopen decennia het symbool van de staat Utah geworden. Eenzaam staat deze natuurlijke boog op een heuvel in een weids decor. De boog is zo’n 16 meter hoog en wordt gezien als de mooiste van het park. Bijzonder is dat deze natuurlijke boog alleen wandelend te bereiken is. Bij de Winterspelen in 2002 in Salt Lake City is het Olympisch vuur ook langs Delicate Arch gevoerd.

Landscape Arch is opvallend dunne, maar wel 88 meter lange natuurlijke boog. Die elk moment lijkt in te kunnen storten. De boog is niet alleen de langste in het gebied, maar zelfs ter wereld. Inmiddels is het wandelpad onder de boog gesloten, aangezien verwacht wordt dat deze ‘zou kunnen’ instorten. Al kan niemand zeggen hoelang Landscape Arch nog zal bestaan.

In Devil’s Garden zijn talloze natuurlijke bogen te zien, groot en klein. Waaronder Landscape Arch, maar ook talloze anderen. Met prachtige namen als: Tunnel Arch, Double O Arch (twee boven elkaar) Pine Tree Arch, Partition Arch, Navajo Arch, Black Arch en Private Arch. Ook Wall Arch was hier te zien voordat deze in augustus 2008 instortte. Andere bijzondere rotsen zijn de opvallende monoliet met de naam Dark Angel en de nauwe Fin Canyon.

Het landschap van Courthouse Towers en Park Avenue heeft veel weg van het beroemde Monument Valley. Grote, rechtopstaande rotsen die verdwaald in het landschap staan en door erosie zijn aangevreten. Met ook weer prachtige namen: The Organ, Three Gossips, Sheep Rock en de Tower of Babel. Bijzonder is ook Baby Arch, wat volgens geleerden een natuurlijke boog in wording is.

Double Arch is een van de weinige dubbele bogen ter wereld die uit één stuk zandsteen bestaan. De twee bogen zitten vlak bij elkaar. Volgens wetenschappers kent Double Arch een andere geschiedenis dan de meeste natuurlijke bogen in het park. Hier liep het water van boven in de rots, waardoor deze langzaam werd uitgehold. Waarbij het zeezout nauwelijks een rol speelde. Dit deel van het park werd in de openingsscène van de film Indiana Jones and the Last Crusade gebruikt.

Fiery Furnace bevat niet veel natuurlijke bogen, maar het toont wel goed de geschiedenis van dit gebied. Het is een labyrint van smalle gangen, steile kliffen en talloze doodlopende paden dat door de jaren heen in de zandsteenrotsen is ontstaan.

Dit ietwat afgelegen gebied heeft zijn naam te danken aan twee grote natuurlijke bogen. Zowel North als South Window komen uit een lang stuk zandsteen. Ook vind je hier Turret Arch. Voor fotografen is dit een speeltuin.

Het lijkt er op alsof dit rotsblok boven op een ander rotsblok is gezet, maar ook hier geldt dat de gehele omgeving door erosie inmiddels is verdwenen. Naast dit rotsblok stond nog een tweede rots te ‘balanceren’, maar deze viel in 1975. Wat uiteindelijk ook met Balanced Rock zal gebeuren, de onderliggende laag valt langzaam uit een.

Dit afgelegen deel in het noorden van het park is alleen met een 4×4, te voet of per mountainbike te bereiken. Het voert langs een indrukwekkend landschap, terwijl hier ook enkele voetafdrukken van dinosauriërs zijn gevonden. Tower Arch ligt aan het einde, net al een rotsformatie met de passende naam Marching Men.

Arches telt diverse plekken waar de oorspronkelijke bewoners tekeningen in de rotswanden hebben achter gelaten. De beroemdste is vlakbij Delicate Arch waar een rij dieren (waarschijnlijk dikhoornschapen) zijn afgebeeld. Maar ook Courthouse Wash telt talloze tekeningen, die moeilijker zijn te verklaren.

De naam Petrified Dunes zegt het al. Deze ‘versteende duinen’ zijn het beste bewijs dat een gedeelte van dit gebied ooit een zee is geweest. En dat andere delen ooit aan de zee hebben gelegen, zoals de duinen tussen Courthouse Towers en de Windows. Het zand is door de jaren heen verworden tot steen. Dit is ontstaan doordat bovenop het zand sediment is komen te liggen, dat door de miljoenen jaren daarna door erosie weer is verdwenen. Met de versteende zandduinen als resultaat.

Arches, zoals het park vaak liefkozend wordt genoemd, is een wandelgebied bij uitstek. Waarbij de natuurlijke bogen vaak het doel zijn. Wat ook opvalt is dat je hier redelijk veel wilde dieren kunt tegen komen. Een bezoek aan Arches is meestal onderdeel van een rondreis door westelijk Amerika, waarbij ook parken als Bryce Canyon en Grand Canyon op het programma staan.

De Devil’s Garden Primitive Loop is de langste wandeling (11,5 kilometer) en combineert acht grote bogen, waaronder de beroemde Devil’s Garden. Met de La Sal-bergketen op de achtergrond. De Devil’s Garden Primitive Loop duurt zo’n 3 tot 5 uur. ’s Ochtends vroeg is het nog rustig wat toeristen betreft. En het licht beter, terwijl het ook minder warm is.

Weinig mensen kennen de geschiedenis van dit bizarre landschap. Niet alleen water en wind spelen hierbij een belangrijke, de sleutelrol is weggelegd voor zeezout. Volgens wetenschappers is dit deel tussen 350 miljoen jaar en 250 miljoen jaar geregeld onder water gelopen. Met zeewater welteverstaan. Waarna het water door de zon is verdampt en het zout achter is gebleven.

Op sommige plekken zijn veel resten gevonden van dikke lagen zout, soms wel honderd meter dik. En bovenop het achtergebleven zout komt keer op keer nieuw sediment dat door het opkomende water wordt meegebracht. Zout heeft als bijzondere eigenschap dat het vervormd als het onder druk komt te staan. Hierdoor zijn op talloze plekken scheuren tussen de diverse rotslagen ontstaan. En waar vervolgens water in komt te staan.

’s Nachts is het hier meestal koud, waardoor het water bevriest en uitzet. Hierdoor brokkelen zowel kleine als grote stukjes af, terwijl de bovenste laag intact blijft. Dit gat in de rotsen is het begin. De wind doet de rest, waardoor steeds weer kleine stukjes verdwijnen door erosie. Een proces dat nog steeds door gaat, ook al bereikt de zee al duizenden jaren dit gebied niet meer.

Ooit zal van Arches niets meer te zien zijn. Sinds 1970 zijn 43 natuurlijke bogen ingestort. Tot die tijd dragen de bogen fraaie namen als Skyline Arch en Delicate Arch. En de zon speelt met de schaduwen en de lichtval. Al creëert de natuur ook af en toe nieuwe bogen. Maar, niet alleen de bogen in dit deel van Amerika zijn het aankijken waard. Het park heeft talloze steile uit de grond oprijzende rotsplateaus en rotsen in allerlei vormen en maten. En het is het leefgebied van veel dieren.

Het woestijndikhoornschaap was ooit bijna uitgestorven. Deze ondersoort van het dikhoornschaap, dat in de Rocky Mountains leeft, werden verstoten door schapen die de kolonisten met zich mee namen. Of ze gingen ten onder door de ziektes die deze dieren bij zich hadden. Verregaande beschermingsmaatregelen hebben er voor gezorgd dat deze dieren inmiddels niet meer in aantallen terug lopen. Bijzonder is dat dit dier in droge, warme woestijnen leeft, terwijl hun broertje liever in de koude bergen loopt. Dit dier heeft zich dus aan de omstandigheden aangepast.

Door het gebrek aan water zijn de bomen hier klein en staan ze meestal ver uit elkaar. De Amerikaanse balsempopulier, de Amerikaanse den en de Utah juniper zijn redelijk verspreid. Een bijzondere plant is de Mormonen thee, bij ons bekend als kamerplant ephedra nevadensis. Deze plant werd vroeger door de Mormonen, die als eerste blanken het gebied verkenden, als thee gedronken. Geconcentreerd kan het ook hallucinerend werken.

Voorjaar:
Het voorjaar (april en mei) is relatief koel, maar ook redelijk druk. Maar Arches is (net) groot genoeg om toch rustige plekjes te vinden waar je op je gemak kunt genieten van het landschap. En je kunt dan veel bloeiende planten zien.

Zomer:
In de zomer kan het kwik tot boven de 40°C stijgen. Het is dan erg druk.

Najaar:
Net als in het voorjaar kun je in het najaar hier goed vertoeven. Als weten veel mensen dit, waardoor het ook dan niet echt rustig is. Zeker niet in de weekenden.

Winter:
De wisselingen in temperatuur zijn groot: in de winter sneeuwt het hier geregeld. En is het relatief rustig, terwijl aan de hemel vaak heldere luchten te zien zijn.

Om mee te tellen als ‘Arch’ (natuurlijke boog) zijn door de overheid zelfs officiële regels opgesteld. Om mee te tellen moet het gat in de rotsen minimaal één meter breed zijn; horizontaal en verticaal. Waarbij je eigenlijk nog niet kunt spreken van een ‘boog’, maar de daaropvolgende erosie creëert langzaam een boog. Om ze te beschermen is het beklimmen van de bogen inmiddels verboden. Lange tijd konden klimmers de bogen op, wat soms voor onherstelbare schade heeft gezorgd.

Wetenschappers hebben achterhaald dat het gebied al na de ijstijd zo’n 12.000 jaar geleden werd bewoond door jagers/verzamelaars. Ruwweg 2.000 jaar geleden gingen deze nomadische stammen gewassen als maïs en bonen cultiveren en bleven ze permanent in de Four Corners, een afgelegen streek in het park. Ze werden bekend als Pueblo-, Fermont- en Ute-indianen. Ze leefden in huizen die erg lijken op de overblijfselen die zijn gevonden in het verderop gelegen Mesa Verde Nationaal Park. In Arches National Park zijn alleen potscherven, onderdelen van handwapens en enkele rotstekeningen gevonden.

Arches Nationaal Park is in 1929 uitgeroepen tot National Monument. Althans een klein deel van het gebied. In 1938 vergrootte president Franklin D. Roosevelt het gebied aanzienlijk en werd het ook voor het eerst opengesteld voor het publiek. Op 12 november 1971 werd het onder president Nixon een National Park. Het totale gebied werd wel weer een stuk kleiner gemaakt, maar de status maakte strengere bescherming mogelijk. 

Ondanks de officiële bescherming zijn deze natuurlijke bogen eigenlijk niet te beschermen. In het verleden zijn er diverse onderzoeken gedaan naar hoe de meest waardevolle bogen kunnen worden ondersteund of worden verstevigd. Maar dit bleek een extreem lastige klus, waarbij het uiterlijk aangetast zou worden. Besloten is daarom de natuur haar gang te laten gaan, zoals het hier al miljoenen jaren gebeurd. En dus storten sommige ineen en worden er tevens nieuwe gecreëerd. Al gaat dat laatste veel langzamer.

Meer informatie: www.nps.gov/arch/index.htm