Devils Tower

Deze monoliet, een rots uit een stuk, is 386 meter hoog. De top bevindt zich op 1.558 meter boven zeeniveau. Onder de indianen was het al een bijzondere plek. En later ook voor de ontdekkingsreizigers. Maar echt beroemd werd het niet.

Totdat regisseur Steven Spielberg de rots gebruikte in de filmklassieker Close Encounters of the Third Kind. Dit was de plek waar buitenaardsen geland waren en waar de mens met hen kennis maakte. In het echt is het ook een indrukwekkend gebied. Als je aan komt rijden zie je de stenen rots boven het vlakke landschap uit torenen. En is het lastig voor te stellen hoe dit door Moeder Natuur is gemaakt.

Ook nu nog zijn wetenschappers het niet eens over het ontstaan. Devils Tower is ongeveer 50 miljoen jaar geleden gevormd tijdens een periode van intense vulkanische activiteit. Het exacte proces van de vorming ervan is nog steeds onderwerp van wetenschappelijke studie en debat, maar de heersende theorie is dat het is ontstaan door het afkoelen en stollen van gesmolten magma dat in de aardkorst werd gedwongen.

Dit is wat volgende de meeste geleerden is gebeurd. Ongeveer 50 miljoen jaar geleden vond er een enorme vulkanische uitbarsting plaats in het gebied. Deze uitbarsting spuwde grote hoeveelheden magma (gesmolten gesteente) uit op het aardoppervlak. In plaats van naar het oppervlak uit te barsten, forceerde een deel van het magma zich in bestaande gesteentelagen onder het oppervlak. Het vulde een verticale breuk of leiding in de sedimentaire gesteenten.

Naarmate het magma het gesteente binnendrong, begon het af te koelen en te stollen. Het langzame afkoelingsproces zorgde voor de vorming van zeshoekige kolommen, die een kenmerkende eigenschap zijn van Devils Tower. Deze kolommen worden gevormd doordat het gesteente samentrekt en barst tijdens het afkoelen. Gedurende de miljoenen jaren erop werden de omliggende sedimentaire gesteenten weggesleten door natuurlijke krachten zoals wind, water en ijs. Langzaam maar zeker werd de Duivelstoren zichtbaar. 

Dit is een heerlijk wandelgebied. Er zijn diverse gemarkeerde wandelpaden, waarbij de mooiste direct om de rots heen loopt. Zodat je de rots op diverse manieren kunt zien. Ook de langere routes zijn de moeite waard.

Let onderweg op dieren. Je kunt hier diverse soorten herten tegen komen, alsook guitige wangzakeekhoorns. Langs de weg leven prairiehonden, die zich goed laten bekijken. Ik zag genoeg wildlife tijdens mijn wandelingen. Neem hier je tijd, er is genoeg te zien.

En laat je niet weerhouden door slecht weer. Sterker nog, als het regent krijgt de rots iets magisch. Want de donkere wolken passen bij dit natuurfenomeen. Ook de herfst (toen was ik er) is bijzonder door de felgekleurde bladeren.

Devils Tower kun je het gehele jaar bezoeken. In het hoogseizoen (mei tot september) kan het hier druk worden. In het voor- en najaar is het veel rustiger.

Devils Tower ligt een beetje buiten de route van alle grote nationale parken. Waardoor het veel minder internationale bezoekers krijgt. Maar het ligt op slechts op zo’n vier uur rijden van het machtige Yellowstone Nationaal Park.
Meer informatie: www.nps.gov/deto/index.htm